Ὁ σοφὸς οὐ ποιεῖποιεῖνποιεῖταιποιοῦσιπονεῖτεπονοῦσινποίει τὰ κακά. Καὶ σὺ ἀεὶ τὰ καλὰ ποιεῖποιεῖνποιεῖταιποιοῦσιπονεῖτεπονοῦσινποίει (Imperativ).
Καλόν ἐστιν ἀεὶ τἀγαθὰ ποιεῖποιεῖνποιεῖταιποιοῦσιπονεῖτεπονοῦσινποίει.
Τὰ μὲν κακὰ ἔργα ὑπὸ τῶν κακῶν τῶν ἀνθρώπων ποιεῖποιεῖνποιεῖταιποιοῦσιπονεῖτεπονοῦσινποίει.
Ὑμεῖς δὲ ἀεὶ ποιεῖποιεῖνποιεῖταιποιοῦσιπονεῖτεπονοῦσινποίει περὶ τῆς ἀνδρείας.
Ἡ Ἀρετὴ λέγει· Ἐν μὲν εἰρήνῃ ποιεῖποιεῖνποιεῖταιποιοῦσιπονεῖτεπονοῦσινποίει οἱ ἄνθρωποι, ἐν δὲ πολέμῳ ἔργα καλὰ ποιεῖποιεῖνποιεῖταιποιοῦσιπονεῖτεπονοῦσινποίει δι' ἐμέ.